مرضیه بیگدلی؛ بیژن عبدالکریمی
چکیده
این نوشتار از چرایی سخن کییرکگور در باب عشق نشأت می‌گیرد. کییرکگور، آغازگر جریان فلسفی اگزیستانسیالیسم و یکی از الهی‌دانان بزرگ قرن نوزدهم به شمار می‌آید. عشق، یکی از ارکان اساسی تفکر کییرکگور ...
بیشتر
این نوشتار از چرایی سخن کییرکگور در باب عشق نشأت می‌گیرد. کییرکگور، آغازگر جریان فلسفی اگزیستانسیالیسم و یکی از الهی‌دانان بزرگ قرن نوزدهم به شمار می‌آید. عشق، یکی از ارکان اساسی تفکر کییرکگور است، چنان که یکی از کتب مهم خود را بدان اختصاص داده و آن را آثار عشق نام نهاده است. کییرکگور در یکی از مهمترین آثار خود (آثار عشق)، دنیای تازهای از مفاهیم مرتبط با عشق خلق کرده، و تفسیر تازهای از عشق مسیحی را مطرح کرده است. او در این کتاب، با تفکیک عشق الهی از عشق اروتیک، مفاهیم جدیدی را مطرح میکند. افراد بسیاری به خصوص در دوره جدید، عشق را از مقوله عواطف و احساسات میدانند؛ اما برای کییرکگور چنین نیست. برای او عشق مقولهای فلسفی، وجودی و بنیادی است. او عشق مسیحی را یگانه عشقِ حقیقی میداند و بر این باور است که در متن مقدس نیز عشق راستین در ربط و نسبت با خداوند معنا پیدا کرده است. در این مقاله قصد داریم تا آراء کییرکگور را در باب عشق الهی و عشق به «دیگری» و رابطه میان آن دو بازگو کرده و سپس به نقد و ارزیابی آن بنشینیم.
